การเดินทางเพื่อท่องเที่ยวจังหวัดภูเก็ตของผม
หลังจากใช้เวลาในการเดินทางจากย่านเมืองเก่ามาเขตป่าตองก็ได้เข้าสู่ยามเย็นของจังหวัดภูเก็ต ถ้าได้พูดถึงหาดป่าตองอาจทำให้ผมหวนลำลึกถึงเหตุการณ์สึนามิเมื่อปี2004ภัยธรรมชาติในครั้งนั้นก็ได้คร่าชีวิตของชาวบ้านและก็นักท่องเที่ยวไปอย่างไม่น้อยสำหรับในการเดินทางมายังที่ป่าตองในครั้งนี้ของผมจริงๆแล้วก็เพื่อที่ผมจะเดินทางมาหารุ่นพี่ที่ได้ย้านมาทำงานที่ภูเก็ตเมื่อหลายปีก่อนพี่อ็อฟเป็นช่างสักที่อยู่ป่าตอง
ถ้าได้พูดถึงการสักลายที่ป่าตองก็เรียกได้ว่าเป็นสถานที่รวมช่างสักมือดีทั่วประเทศไทยเอาไว้ที่นี่ไหนๆผมก็ได้เดินทางมาถึงที่ภูเก็ตจะไม่ให้พี่อ็อฟพาชมภูเก็ตยามค่ำคืนซักหน่อยก็คงจะไม่ได้หลังจากที่พี่อ็อฟสักเสร็จและได้เข้าทักทายเพื่อนๆเรียบร้อยตอนนี้ก็เป็นเวลาสองทุ่มเราสองคนก็ได้ตัดสินใจที่จะหาร้านดื่มกันซักสองสามขวดคงจะมีเรื่องเก่าๆที่ให้คุยกันเป็นภูเขาเลากาในค่ำคืนนี้และเราก็นั่งคุยกัยใช้เวลาผ่านสองสามชั่วโมงไปแล้ว ก็ยังไม่มีทีท่าที่ดูเหมือนว่าเรานั้นจะหมดเรื่องคุยกันยิ่งดึก
บทสนทนาก็ยิ่งได้ออกรสชาติมากขึ้นระหว่างที่ผมนั่งคุยกันเพื่อนชาวต่างชาติของพี่อ็อฟมีชื่อว่าโอมานก็ได้เข้ามาดื่มร่วมวงด้วยเป็นเวลาหลังเที่ยงคืนผมซ้อนท้ายโอมานด้วยความทรงจำที่ได้เลือนรางนั่นก็คือการไปดื่มต่อเรานั่งดื่มกันประมาณสองสามชั่วโมงจากนั้นเราก็ได้แยกย้ายกันและเรื่องทุกอย่างมันก็ควรจะต้องเป็นแบบนั้นคำว่ากินนิดเดียวไม่มีอยู่จริงในป่าตองผมตื่นขึ้นในห้องพักซักแห่งบนเกาะภูเก็ตด้วยอาการที่พึ่งหลับไปเพีนงสองชั่วโมงความปวดหัวจากแอลกฮอล์ที่ดื่มไปเมื่อคืนทำให้ผมได้นึกถึงภาพที่เลือนลางที่พี่อ็อฟได้มาส่งในย่านที่พัก
และวันนี้ผมก็ทำได้เพียงแค่รักษาร่างกายจากการที่ผมได้ไปดื่มไม่รู้เวลาของผมเมื่อคืนหลังจากวันนี้สามวันผมก็ได้ทราบข่าวของการเสียชีวิตของโอมาน ซึ่งโอมานนั้นได้ก็ได้ผูกคอตายในห้องพักของตัวเองอย่างงเงียบๆและก็ไม่มีใครรู้เรื่องซึ่โดยเป็นสิ่งที่ผมนั้นก็ไม่ทราบถึงสาเหตุที่แน่ชัดเราก็ไม่ได้รู้จัดกันดีพอที่ถึงขนาดพอที่จะร้องห่มร้องไห้ให้กันแต่เมื่อเรื่องนี้ได้เกิดขึ้นผมก็บอกได้คำเดียวว่าผมรู้สึกเสียใจกับเรื่องนี้จริงๆ
สนับสนุนโดย next88
