ฟ้าได้มืดลงและร้านค้าก็จะค่อยเริ่มปิดตัวลงกันตั้งแต่หกโมงเย็นแล้วดูเหมือนว่าพวกพี่เขาจะมารับเราได้ช้ากว่าเวลาที่เราได้นัดหมายกับพี่เขาเอาไว้แล้วและเกือบเวลาจะหนึ่งทุ่มกลุ่มของรถพี่เขาก็ได้ขับมารับเราการเดินทางขึ้นเขานี้ได้ระยะทางที่คดเคี้ยวในยามค่ำคืนมันได้เป็นสิ่งที่ทำให้คนต่างถิ่นที่ไม่เข้าใจในสถานการณ์ความไม่สงบของสถานที่แห่งนี้ดีพอเราก็รู้สึกว่าหวั่นใจอยู่ไม่น้อย
ซึ่งต้องบอกเลยว่าพี่คนที่ได้ขับรถมารับได้ขับรถเร็วมากและก็ได้ใช้ระยะเวลาชั่วโมงกว่าๆเราก็มาถึงหมู่บ้านลีนานนท์ที่ดูเหมือว่าจะมีเสียงของผู้่คนที่คึกคักอยู่ภายวในและซากของหมูที่ถูกล้มเพื่อเลี้ยงชาวบ้านและนักท่องเที่ยวที่ได้มาถึงกับการที่ถนอมอาหารที่เก็บรักษาเอาไว้ใช้ในวันข้างหน้านี้
นอกจากนี้มันยังได้เป็นบรรยากาศที่มันแปลกประหลาดมากที่เราจะต้องเรียนรู้กับความรู้สึกตรงนี้ไปพร้อมๆกับทุกๆอย่างที่เต็มไปด้วยภาษายาวีและผู้คนที่แปลกหน้าแปลกตา
หลังจากที่เราได้วางแผนเรื่องเส้นทางและได้รับประทานอาหารร่วมกับชาวบ้านเรียบร้อยแล้วเราได้เดินตามพี่เอที่ได้เดินร่วมทางมาในรถคันเดียวกันเพื่อที่จะเดินเข้ามาพักบ้านของพี่ยันที่ได้อยู่ใลก้ๆเพื่อที่จะได้นอนพักผ่อนให้มันได้ผ่านค่ำคืนที่เหน็ดเหนื่อยในคืนนี้ไป
เช้าของวันรุ่งขึ้นแสงแดดได้ผ่านเข้ามาแยงที่ตาเข้ามาในเปลที่ถูกผูกเอาไว้และเสียงของชาวบ้านที่ได้เรียกปลุกให้เราได้ลุกขึ้นไปกินข้าวพวกเราทุกคนก็ได้ลุกตื่นขึ้นมาเพื่อเก็บข้าวของและลุกออกไปเพ่อที่จะได้เข้าสู่ในการเดินทางของเช้าวันใหม่
ซึ่งมันได้เป็นอีกหนึ่งเช้าที่มีความสดใสกับการที่พวกเรานั้นได้นอนหลับสนิทเพราะว่าเราได้เหน็ดเหนื่อยมาจากการเดินทางที่ยาวนานของเมื่อวานและแสงอาทิตย์ของเช้าในวันนี้ก็ได้พัดผ่านแสงสลัวภายในจิตใจของเราให้มันได้กลับมาได้รู้สึกเป็นตัวเองอีกครั้งหลังจากที่ได้รู้สึกประหม่าเมื่อคืนเสียงของชาวบ้านที่พวกเขากำลังนั่งเหลาไม้กระบี่กระบองที่เป็นสินค้าพื้นบ้าน สำหรับส่งให้กับจังหวัดต่างๆและกรุงเทพ
ซึ่งในบางครั้งเราก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ที่ได้แอบคิดว่า เมื่อช่วงตอนที่เราได้เรียนอยู่ชั้น ม.2เราอาจจะเคยได้ใช้กระบี่กระบองของสถานที่แห่งนี่ก็ได้หลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จได้ไม่นานเราก็ได้ยินเสียงเรียกของชาวบ้านซึ่งกำลังสตาร์ทรถเพื่อที่จะขับออกไปเล่นกัน
สนับสนุนโดย next88 slot
