เมื่อได้มาถึงอุทยานแห่งชาติ แจ้ซ้อน แล้ว น้ำตก แจ้ซ้อน ก็เป็นจุดแรกที่เราได้นึกถึงแล้วไปออกเดินทางไปเยือนด้วยระยะที่ห่างจากที่พักประมาณ1กิโลเมตรเราจึงได้เดินไปพร้อมกับอากาศที่เย็นสบายของที่นี่และเราก็ได้เดนทางมาถึง น้ำตกแจ้ซ้อน เสียงน้ำตกที่ไหลกกระทบหิน มันช้างเป็นเสียงที่คุ้นเคยกับการเดินทางที่ผ่านมา น้ำตกแจ้ซ้อน
ซึ่งเป็นน้ำตกที่กำเนิดขึ้นมาจาก ลำน้ำแม่มอญ ซึ่งได้เป็นน้ำตกที่สวยงามที่มีจำนวน6ชั้นที่ได้ตั้งอยู่โดดเดียวในวันที่ไร้ผู้คนในอดีต เราก็มักจะตีกรอบให้ตัวเองอยู่เสมอว่าเราควรชอบอะไรและไม่ควรชอบอะไรมันทำให้เราเข้าสู่ยุคที่อินเทอร์เน็ตมันได้กลายมาเป็นเพื่อซี้มากที่สุดของเรา
เพราะในสิ่งนั้นมันได้เต็มไปด้วยสิ่งที่เราชอบเพราะมันได้ถูกคัดสรรมาเสิร์ฟด้วยพฤติกรรมความสนใจที่เราเคยชินและนั่นมันก็คือกรอบเล็กๆที่มนุษย์เราได้สร้างมันขึ้นมาเพื่อที่จะขังมนุษย์ด้วยกันเองมันช่างเป็นเรื่องเศร้าที่มนุษย์เราพยายามที่จะลืมวิถีดั้งเดิมชีวิตชีวาที่มีปฏิสัมพันธ์กันอย่างเรียบง่ายต่อเพื่อมนุษย์ด้วยกัน
และความกว้างขวางของโลกภายนอกที่เราไม่มีทางที่จะชนกรอบเหมือนพื้นที่เล็กๆบนจอได้นั้นมันคงเป็นสิ่งเดียวที่ผมตัดสินใจออกเดินทางเพื่อเรียกรู้โลกในมุมที่ธรรมชาติคงจะสร้างให้เราได้ก้าวขาออกมาเพื่อเรียนรู้ตั้งอยู่และดับไปในฐานะมนุษย์คนหนึ่งที่อย่างน้อยก็ยังได้ก้าวขาออกมาเรียนรู้โลกของความเป็นจริงที่ยังคงมีตัวตนเสมอ
และไม่ใกล้ไม่ไกลจากน้ำตกแจ้ซ้อน ลานน้ำพุร้อนแจ้ซ้อน ซึ่งเป็นน้ำพุร้อนที่มีสภาพเกิดขึ้นทางธรณีวิทยาก็ได้มีไอน้ำลอยกรุ่นขึ้นมาจากบ่อให้แปลกตาบ่อน้ำพุร้อนตรงนี้มันจึงเป็นที่นิยมที่นักท่องเที่ยวจะนำเอาไข่ไก่หรือไข่นกกระทานำเอามาแช่มาต้มเพื่อที่จะให้มันได้บรรยากาศไปอีกแบบหนึ่งและในวันพรุ่งนี้เช้าเราได้มีแพลนที่จะเดินทางไป
วัดเฉลิมพระเกียรติ หรือ วัดพุทธบาทปู่ผาแดง ซึ่งได้ตั้งอยู่ในอำเภอแจ้ห่ม ที่ได้อยู่ห่างจากอุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อนไปกว่า20กิโลเมตร และเราไม่สามารถที่จะหารถประจำทางจากอุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อนไปยังแจ้ห่มได้และในศูนย์บริการนักท่องเที่ยวในเวลานั้นเองก็ทำให้เราได้รู้จักกับป้าอุไรเป็นคนที่อยู่ปลายเสียงที่เราได้โทรหาก่อนออกเดินทางมายังอุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อนและมันก็ทำให้เราได้มารู้จักกับพี่นิดาชาวบ้านผู้ที่มีน้ำใจใน จังหวัดลำปาง
สนับสนุนโดย bk8
