ภาพตรงหน้าคงจะเกินความคิดที่ได้หวังไว้สายของน้ำตกที่ได้ไหลลงมาจากชั้นหินดูยังไงก็น่าจะเป็นสถานที่ที่หลายคนควรจะได้พบเห็นแต่สิ่งที่น่าแปลกในการท่องเที่ยวของเขตสามจังหวัดกลับต้องถูกซ่อนอยู่ในเหตุการณ์ที่ไม่สงบและเป็นเหตุการณ์ที่ชาวบ้านในระแวกพื้นที่หลายคนก็ยังคงไม่เคยได้พบเห็น

นอกจากนี้ก็ได้นั่งรถกะบะออกจากป่ากับสายฝนที่ได้ตกลงมาอ่อนๆทิศทางข้างหน้าที่ได้ทุ่งตรงไปนั่นก็คือนั่งเรือเข้าสู่ป่าฮาลาบาลา

สำหรับผืนป่าฮาลาบาลาน่าจะเป็นป่าในอุดมคติของนักท่องธรรมชาติหลายๆคนที่ต้องการพบเห็นความอุดมสมบูรณ์ของป่าทางภาคใต้ของประเทศไทยหรือเสียงของนกเงือกที่บินกันมาเป็นกลุ่ม

หลายครั้งที่เรารู้สึกว่าอยากเดินทางมาท่องเที่ยวยังจังหวัดยะลาเพราะความเชื่อมโยงบางอย่างของเราที่ได้ติดตัวมาที่เป็นเรื่องเล่าที่ได้เกิดในจังหวัดยะลาน่าเสียดายที่หลายครั้งการกลับมายังบ้านเกิดต้องถูกยกเลิกเพราะข่าวร้ายที่มักจะเกิดขึ้นในจังหวัดนี้

จึงได้ทำให้ดินแดนแห่งนี้ดูจะเป็นแดนสนธยาที่กลุ่มคนที่จะได้แวะเวียนมาท่องเที่ยวนั้นอาจจะไม่ใช่วัยรุ่นสักเท่าไหร่มันก็คงจะไม่แปลกเพราะสื่อในเชิงลบสามจังหวัดชายแดนภาคใต้นั้นกลุ่มนักท่องเที่ยวในปัจจุบันที่ได้เดินทางมาก็จะหนักไปในกลุ่มคนที่อายุสามสิบถึงสี่สิบปีขึ้น

ซึ่งมันเลยทำให้ดินแดนแห่งนี้ไม่แออัดและยังคงรากของธรรมชาติไว้ได้ดีกว่าที่ไหนๆน้ำที่เย็นฉ่ำของลำธารฝูงของนกเงือกที่บินตัดผ่านป่าเป็นยามเย็นภายในป่าฮาลาบาลาที่พอจะทำให้เรารู้สึกได้ว่าโชคดีแค่ไหนที่เราจะมองข้ามเรื่องร้ายภายในไม่กี่จุดและเปิดโอกาศให้กับตัวเองได้พบกับข้อดีทั้งหมดที่คงจะมีแต่ผู้ที่ได้เดินทางมาสัมผัสเท่านั้นที่จะได้เรียนรู้ดินแดนแห่งนี้ไปอย่างช้าๆ

นอกจากนี้ในระหว่างทางที่เรากำลังกลับหมู่บ้านเราก็ได้พบกับไผ่ที่เป็นชาวเผ่าซาไกหรือถ้าเรียกให้ถูกต้องก็คือโอรังอัสลีซึ่งพวกเราไม่ควรเรียกเค้าว่าซาไกเพราะมันจะเป็นความหมายที่ไม่ดีในเรื่องของการตกเป็นทาสซะมากกว่าเราได้กลับมาที่ชุมชนหมู่บ้านจุฬาภรณ์พัฒนา9

โดยเป็นชุมชนที่รัฐบาลจัดให้เป็นผุ้ร่วมพัฒนาชาติไทยเพราะความขัดแย้งในการทำศึกสงครามในอดีตของพรรคคอมมิวนิสต์มลายาและในปัจจุบันเราทุกคนก็ต่างเป็นประชาชนชาวไทยเช่นเดียวกันแต่ก่อนเรื่องราวทั้งหมดจะเดินทางมาถึงจุดนี้ได้อาแปะชาวมลายาในร้านของชำภายในหมู่บ้านก็ได้เล่าเรื่องราวในอดีตของพวกเขาก่อนที่ร้านจะปิด

 

ได้รับการสนับสนุนโดย  letou